Maar eigenlijk gaat dat helemaal nergens over. Ja, ik zeg het nog een keer: eigenlijk gaat het helemaal nergens over. Van een afstandje bekeken zijn wij slechts een stel kleine mieren op een groen/bruine/blauwe steen. Zo.
Hier komen we dan bij een soort 'guilty pleasure' van mij. Ik hou ervan om mezelf soms even met mijn voeten op de grond te zetten en te relativeren waar ik eigenlijk mee bezig ben. Dit doe ik door ons vanuit een heel ander perspectief te beschouwen, namelijk de ruimte. Als kind vond ik de ruimte, planeten en sterrenstelsels al fascinerend. En als ik er wat langer bij stilsta, krijg ik er vaak een gevoel van ontzag bij.
bron: NASA/STScI
Een voorbeeldje: neem nu eens bovenstaande foto. Deze is één van de eerste foto's gemaakt door de nieuwe James Webb telescoop, die de Hubble moet vervangen. Wat je ziet is een cluster sterrenstelsels op 4 miljard lichtjaar afstand van de aarde (1 lichtjaar is ongeveer 9.460 miljard kilometer). Het cluster bestaat uit duizenden sterrenstelsels, dat zijn die draaiende/kolkende lichtjes. Eén sterrenstelsel bestaat uit gemiddeld 100 miljoen sterren. Onze zon is ook een ster, met 8 planeten om zich heen. Als je dat als gemiddelde neemt, zie je hier op de foto dus duizenden sterrenstelsels x 100 miljoen sterren x 8 planeten, oftewel vele tig miljarden planeten. Alleen al in dit kleine stukje van het heelal. Ongelofelijk als je er bij stilstaat.
Nog een voorbeeld. Mocht je de app nog niet kennen, dan moet je hem vooral eens downloaden: ISS Live Now. Je kunt er live beelden zien van het International Space Station, dat over de aarde vliegt. Dodelijk saai an sich, maar als ik er vijf minuten naar kijk hoe ze over de wereld vliegen met alle verschillende landschappen en wolken, dan zie ik hoe klein alles is. Misschien stom, maar ik word daar zen van.
Nog een voorbeeld. Mocht je de app nog niet kennen, dan moet je hem vooral eens downloaden: ISS Live Now. Je kunt er live beelden zien van het International Space Station, dat over de aarde vliegt. Dodelijk saai an sich, maar als ik er vijf minuten naar kijk hoe ze over de wereld vliegen met alle verschillende landschappen en wolken, dan zie ik hoe klein alles is. Misschien stom, maar ik word daar zen van.
Wat is nu het moraal van het verhaal? We hebben allemaal onze levens, onze zorgen, onze angsten en onze dromen. Maar waar zijn we eigenlijk helemaal mee bezig? Waar maken we ons druk over? We kunnen ons heel erg druk maken over stoppen met werken, FIRE worden, bezuinigen en alle cijfertjes en grafiekjes, maar uiteindelijk zijn wij mensen een groepje mieren, die over een steen kruipen (die we trouwens langzaam naar de kl*ten aan het helpen zijn). Meer zijn we niet.
Zo, dat relativeert even lekker tijdens de vakantieperiode :-)
Hoe relativeren jullie je FIRE/financiële inspanningen weleens?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten