Waarom begin ik hier nu mee? Het overlijden van mijn vader heeft ons weer met de neus op de feiten gedrukt, op eenzelfde manier als toen onze vriendin op 40-jarige leeftijd overleed. Namelijk dat het leven echt eindig is, hoe gek dat ook klinkt dat we dat soms niet beseffen. We rennen maar door, hard werken, veel weg, weken en maanden vliegen voorbij, zonder dat we echt stilstaan. De eerste week werken na het overlijden van mijn vader was echt lastig, maar ik merk nu dat de dagelijkse beslommeringen er alweer inkomen en het leven weer verder rolt. Ik heb het best naar mijn zin op mijn werk, vind mijn baan leuk, maar als je me morgen 10 miljoen zou geven, zou ik er ook zo mee stoppen.
Dus misschien hebben die vrienden van ons wel een punt, ondanks dat ik niet zo van weekend naar weekend zou willen leven. Misschien halen zij alles uit het leven en zijn wij wel gek door zuinig/bewust te leven en vanalles te investeren.
Ik zit dus een beetje in dubio: het liefst zou ik alles op alles zetten om zoveel mogelijk te investeren en zo snel mogelijk financieel onafhankelijk te worden. Aan de andere kant weet ik dat dat nog een lange weg is, waarbij de donkere wolken voor beleggers alleen maar groter beginnen te worden. Waarom zou ik dan zoveel beleggen als we straks tienduizenden euro's aan belasting moeten betalen? Als we dat niet doen, kunnen we die belasting besteden aan leukere dingen.
Uiteindelijk draait het waarschijnlijk om balans, zoals met veel dingen. Natuurlijk is het de kunst om én/én te doen: nu leuk te leven en goed te investeren. Voor mijn gevoel doen we dat nu ook, misschien goed als ik dat eens met mijn vrouw spiegel. Misschien komt het ook omdat ik langzaam richting de 50 kruip. Ik heb altijd gezegd, dat ik na mijn 50e eens wil gaan rekenen aan wat er mogelijk is. Eerder stoppen met werken, minder werken, ander werk. Het hang een beetje af van waar we dan staan. De huidige belastingplannen lijken echter ook flink wat roet in het eten te gooien.
Voor nu is het vooral de vraag: hebben we voldoende bomen geplant om later in de schaduw te zitten, hakken we die bomen om zodat we het nu warm hebben, of planten we juist nog meer boompjes?
Hoe zorg jij voor balans in je leven tussen nu en later?
13 opmerkingen:
Soms zou een glazen bol fijn zijn, maar dat zit er niet in. Dus is het een kwestie van telkens opnieuw afwegen welke koers je kiest en keuzes maken. Jouw vrienden leven in het nu, dat is hun keus en zij voelen zich daar goed bij. Mijn keus zou het niet zijn, zo ben ik niet. Ik denk dat ik meer ben zoals jij. Ik wordt in oktober 58 en ben pas na de coronapandemie minder gaan werken, niet heel veel minder maar genoeg om iedere dag een uur eerder naar huis te kunnen gaan. Omdat ik vroeg begin heb ik daardoor iedere dag een halve vrije middag. Dit betekent dat ik tijd heb voor sporten, lezen, koken, bloggen en andere dingen die je na een lange werkdag vaak niet meer kan doen, tenzij 's avonds. Laat ik daar nu geen zin in hebben. Financieel gezien kan ik best een stap terug en eerder stoppen dan de aow-leeftijd kan ook, maar ik vind mijn werk ook nog steeds leuk en vind het bovendien fijn om iets om handen te hebben en mezelf nuttig te voelen. Dat kan ook met vrijwilligerswerk, dat weet ik, maar dat is voor veel later, nu blijf ik voorlopig betaald werk doen. En word ik het zat, dan overweeg ik weer welke keuzes ik heb en kan ik de koers bijstellen of drastisch omgooien.
Verleden, heden en toekomst het vloei allemaal in elkaar over. Is het niet zo dat je ongemerkt (ik althans) dagelijks een weging aanbrengt in alles wat je doet. Nooit naar anderen kijken maar alleen naar jezelf en directe naasten. Mijn balans zal absoluut een andere zijn dan die van velen.
Ik probeer altijd van elke dag de mooiste dag te maken en het maakt me niet gelukkiger om dan veel geld uit te geven. Fietsen in de natuur (vandaag weer een km of 50) beetje water mee is fijn en kost nauwelijks iets. Stoppen onderweg bij een museum (museumkaart) en weer door. Zit dit nu op me gemak te typen in de tuin, bakje koffie met een beschuitje aardbeien binnen handbereik. Met mijn balans zit het wel goed, voel me al jaren een spekkoper met mijn "Meer door minder " aanpak.
Achteraf gezien ben ik te lang doorgegaan met werken in een baan die niet meer leuk was. Ik had veel eerder kunnen omschakelen (naar mijn huidige baan met een iets minder hoog salaris maar veel prettiger en parttime).
Dus ik denk dat het goed is om na te blijven denken: kun je helemaal stoppen? (En als je dat doet, wat ga je dan met je tijd doen?). Of kun je misschien het in ieder geval rustiger aan gaan doen? (Minder uren gaan werken, bepaalde minder leuke taken afstoten, of een heel andere baan).
Herkenbare overwegingen en observaties. Ook ik verbaas mij soms er wel eens over hoe sommige mensen leven en vraag mij dan ook vooral af waarom ik dat niet kan. Gelukkig is het besef al vrij snel dat ik ook niet zo zou willen leven. Ja je koopt een hoop maar je bent het ook weer snel vergeten. Je bouwt daardoor niets op dat je juist hopelijk weer rust kan geven in je hoofd omdat je de ruimte hebt.
Je weet mijn overwegingen en vooral (niet) keuzes. Alles valt en staat bij hoe je jezelf erbij voelt. En niet zo zeer hoe andere mensen ernaar kunnen kijken. Je leid je eigen leven en het enige wat belangrijk is dat je tevreden bent met je eigen keuzes
@mevrouw Niekje: misschien is dat het wel, gewoon continu de koers een beetje bijstellen. Dat hoeft niet met grote wijzigingen, al voelt het nu wel als zo'n moment.
Zo te lezen heb je zelf een mooie balans gevonden. Die glazen bol zou wel handig zijn ;-)
@meer door minder: dat doe je goed. Het gaat ook deels over tevredenheid denk ik. Ik kan soms wat ongeduldig zijn, zeker nu de reis zo lang duurt en er steeds minder licht aan de horizon is vanwege alle lastenverzwaringen. Het lijkt er steeds meer op dat onze overheid iedere vorm van vermogen opbouwen wil reguleren/beperken. Mocht dat inderdaad niet meer lukken, dan is het de kunst om meer onderweg te genieten.
@Petra: je bent in ieder geval tot dat inzicht gekomen, dat is al heel wat.
Met die extra tijd komt het wel goed, ik heb veel dingen die ik leuk vind waar ik nu niet aan toekom. Het "probleem" is echter dat mijn baan niet zal veranderen en de druk ook niet. Effectief doe ik dan hetzelfde werk maar dan in bijv 4 dagen.
@luxe of zuinig: dat laatste is zeker belangrijk, zo leef ik ook. Ik verbaas me soms echt hoe die vrienden zo kunnen leven. Ik zou helemaal bekaf zijn ma een weekend "herinneringen maken" (wat klinkt dat afgezaagd/nep als ik het zo zelf opschrijf). Daarnaast krijg je mega-verwende kinderen. Nee dan maar wat minder uitbundig maar wel met een beter eigen gevoel.
Eens met Luxe en zuinig, echter heb ik wel het gevoel dat in veel van de financiële blogs en financiële social media accounts die ik volg velen van hen in de soort van valkuil trappen dat het nooit genoeg is. Tuurlijk werkt dat compound interest het beste op het einde van de rit, maar daarin zit ook direct het grootste gevaar. Het gevaar van het altijd maar meer willen... Financiële vrijheid zou naar mijn mening nooit ten koste mogen gaan van het sociale aspect. Als je dat sociale aspect zelf niet zo ervaart is het wellicht geen probleem. Het wil alleen niet zeggen dat je er over 20 a 30 jaar op terugkijkend ook zo over denkt. Nog los van dit hele sociale aspect is de factor gezondheid ook een grote factor die vaak niet word meegewogen omdat we alleen maar aan het positieve willen denken. De kans dat je over 15 of 20 jaar nog net zo energiek en gezond bent als nu is natuurlijk altijd aanwezig, maar misschien niet heel realistisch? Nog los van eventuele vrienden en familieleden die ook allemaal ouder worden.
Wij kiezen ervoor om elk jaar minimaal 2 keer op vakantie te gaan, we gaan daarnaast regelmatig weekendjes weg en eigenlijk wekelijks wel uiteten. Daarnaast investeer ik maandelijks een minimaal bedrag en ben ik van plan dit in totaal 10 jaar te doen. (7 jaar nog te gaan). Vervolgens wil ik nog 5 jaar lang alleen de dividenden her investeren en vervolgens de rest van mijn leven de dividenden toevoegen aan mijn inkomen.
Dat is voor mij balans tussen leven in het nu en het leven makkelijker maken voor later. "Die with Zero" vond ik dan ook een aanrader als boek nadat ik er al behoorlijk wat had gelezen over vermogen opbouwen.
@Sander: goed punt wat je inbrengt, dat is wat ik bedoel met balans. Waar de balans ligt, is voor iedereen anders, maar factoren als gezondheid en het beruchte "one more year" syndroom zijn zeker van belang.
De meeste financiële bloggers (inclusief mijzelf) proberen zoveel mogelijk te verzamelen in een zo kort mogelijke tijd, zodat ze erna van kunnen leven. Iedereen heeft echter een eigen aanpak hoeveel en hoe snel ze iets willen opbouwen versus wat ze ervoor willen opgeven, er is geen goed of slecht.
Ook jullie aanpak is prima, want je hebt er een plan bij. Je hoeft niet FI te worden, maar ziet het als aanvulling op je salaris. Dat betekent dat je nu ook minder hoeft te investeren.
Die with zero staat op mijn lijstje om dit jaar te lezen op vakantie.
Mooi contemplatief stukje, dankjewel. Over je vraag: ik kies momenteel voor nu. Ik ben ook tegen mijn 50e en na een verloren vriend eens heel hard gaan nadenken over de tweede helft (ik word namelijk 100). Gelukkig hadden we alle zeilen mee, zodat ik dat ook kan doen, zonder 'later' al te veel te negeren. Maar het was ook een kwestie van lef, denk ik. Of naïviteit. De tijd zal het uitwijzen.
@Firista: mooi dat je al weet dat je 100 wordt, alleen dacht mijn vader dat ook...
Een beetje wind mee hebben mag best. 50 is zeker een mooie leeftijd om wat te gaan rekenen van een afstandje. Dat is namelijk "maar" 20 jaar tot je 70e en dan zijn we toch echt bejaard ;-)
Ik ben inmiddels al 15 jaar met FIRE bezig, al leerde ik de term pas kennen in 2014 sinds ik het blog van MMM tegen kwam. Van 2014 tot 2020 heb ik elke uitgave kritisch bekeken en geadministreerd - alles moest zo kosten efficiënt mogelijk. Sinds 2020 ben ik weer wat losser geworden en update ik maar 1x per maand het overzicht van m’n vermogen.
Aan de ene kant heeft het veel moois gebracht qua vermogen en het me discipline heeft gebracht in rationeel uitgeven. Maar aan de andere kant heb ik lichte ‘spijt’ dat ik me jarenlang mooie ervaringen heb ontzegd, die ik voor 2014 misschien wat makkelijker deed (exotische reizen, festivals, etentjes met vrienden).
Inmiddels ga ik 5 weken per jaar op vakantie naar bijzondere plekken en meerdere weekendjes weg, en zeg ja tegen bijna alle leuke activiteiten die me worden voorgesteld. Eerlijk gezegd geeft me dat toch een gevoel van een rijker gekleurd leven en een hoofd vol mooie herinneringen.
Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik sinds 2010 netto 4x zo veel ben gaan verdienen en m’n savings rate evengoed nog rond de 65% zit, dus dat ik me daardoor misschien wat minder schuldig over hogere uitgaven voel.
Een reactie posten