Balans

Goede vrienden van ons leven erop los. Ze gaan ieder weekend uit eten of naar een festival. Met hun twee kinderen. Echt ieder weekend! Daarnaast zo'n 5 keer per jaar op vakantie. Wij kijken daar met verbazing naar. Niet vanuit afgunst of jalozie, maar echt met verbazing. Het zou mij ten eerste gaan vervelen. De herinneringen zouden bij mij door elkaar gaan lopen. Daarnaast weet ik dat ze geen spaargeld hebben. Gewoon, nul, ze maken alles op. Maar goed, ze hebben wel lol en "maken veel herinneringen".

Waarom begin ik hier nu mee? Het overlijden van mijn vader heeft ons weer met de neus op de feiten gedrukt, op eenzelfde manier als toen onze vriendin op 40-jarige leeftijd overleed. Namelijk dat het leven echt eindig is, hoe gek dat ook klinkt dat we dat soms niet beseffen. We rennen maar door, hard werken, veel weg, weken en maanden vliegen voorbij, zonder dat we echt stilstaan. De eerste week werken na het overlijden van mijn vader was echt lastig, maar ik merk nu dat de dagelijkse beslommeringen er alweer inkomen en het leven weer verder rolt. Ik heb het best naar mijn zin op mijn werk, vind mijn baan leuk, maar als je me morgen 10 miljoen zou geven, zou ik er ook zo mee stoppen.

Dus misschien hebben die vrienden van ons wel een punt, ondanks dat ik niet zo van weekend naar weekend zou willen leven. Misschien halen zij alles uit het leven en zijn wij wel gek door zuinig/bewust te leven en vanalles te investeren. 

Ik zit dus een beetje in dubio: het liefst zou ik alles op alles zetten om zoveel mogelijk te investeren en zo snel mogelijk financieel onafhankelijk te worden. Aan de andere kant weet ik dat dat nog een lange weg is, waarbij de donkere wolken voor beleggers alleen maar groter beginnen te worden. Waarom zou ik dan zoveel beleggen als we straks tienduizenden euro's aan belasting moeten betalen? Als we dat niet doen, kunnen we die belasting besteden aan leukere dingen.

Uiteindelijk draait het waarschijnlijk om balans, zoals met veel dingen. Natuurlijk is het de kunst om én/én te doen: nu leuk te leven en goed te investeren. Voor mijn gevoel doen we dat nu ook, misschien goed als ik dat eens met mijn vrouw spiegel. Misschien komt het ook omdat ik langzaam richting de 50 kruip. Ik heb altijd gezegd, dat ik na mijn 50e eens wil gaan rekenen aan wat er mogelijk is. Eerder stoppen met werken, minder werken, ander werk. Het hang een beetje af van waar we dan staan. De huidige belastingplannen lijken echter ook flink wat roet in het eten te gooien.

Voor nu is het vooral de vraag: hebben we voldoende bomen geplant om later in de schaduw te zitten, hakken we die bomen om zodat we het nu warm hebben, of planten we juist nog meer boompjes?

Hoe zorg jij voor balans in je leven tussen nu en later?

Dela en andere lijkenpikkers

Nu het stof is neergedaald na het overlijden van mijn vader en de uitvaart voorbij is, moet ik even wat van mijn hart. Anders gezegd, ik moet even mijn boosheid uitten over Dela. Mochten er toevallig Dela-medewerkers meelezen: dit wordt geen goede reclame.

Mijn ouders hebben hun hele leven lang een uitvaartverzekering van Dela gehad. Want ja, je wilt goed verzekerd zijn voor een uitvaart en je nabestaanden met niet teveel gedoe achterlaten. En toen kwam de dag dat we bezoek kregen van Dela voor de uitvaart van mijn vader. Na een informeel babbeltje begon de vrouw (in dit geval) al na 2 minuten haarfijn aan mijn moeder uit te leggen wat er gekozen moest worden en wat er in de polis en wat uit de polis valt. Prima om dat helder uit te leggen, maar ten eerste zit je tegenover een vrouw (en familie) die net haar man heeft verloren, ten tweede ging het zo bij ieder keuze die gemaakt moest worden. Echt iedere keuze, tot op het irritante aan toe. Het ergste was nog, dat je denkt goed verzekerd te zijn, maar het eigenlijk gebakken lucht blijkt te zijn. Een lange lijst aan voorbeelden:

• Kist: alleen de basiskist is verzekerd, de rest moet je zelf betalen.
• Bidprentjes en rouwkaarten: je denkt een bepaald aantal te krijgen, maar dat zijn alleen de standaardkaartjes zonder foto. Wil je iets anders, dan moet je extra betalen.
• Wil je een proefdruk? Extra betalen. Oja, postzegels hebben ze bij Dela ook nog nooit van gehoord. Valt buiten het pakket.
• Drukwerk: als er iets moet worden veranderd aan het ontwerp, moet je extra kosten betalen aan de drukker.
• Bloemen zitten niet in de polis.
• Verzorgen van de overledene: dan kan, maar als je erbij wilt zijn, moet je extra betalen.
• Koffie/thee bij het rouwbezoek: zit er maar deels in, gezelligheid doen we niet aan.
• Uitvaartbegeleider: zit niet in de polis. Deze meneer of mevrouw kost maar liefst €650 om de dienst voor te bereiden en aan elkaar te praten.
• Vrij te besteden geldbedrag van €760: dit blijkt helemaal niet zo "vrij" te zijn. Dit moet je gebruiken om de uitvaartbegeleider van te betalen.
• Je dacht dat je de as mocht uitstrooien? Daar denkt Dela anders over. Als je erbij wilt zijn om de as van je geliefde uit te strooien op het lokale grasveldje, moet je zo'n €140 betalen. Enkel om erbij te zijn!

Alsof bovenstaande nog niet genoeg was, kwam mevrouw aan het einde van het gesprek nog met een aantal verkooppraatjes over een vingerafdruk of een sieraad. Werkelijk! Ik was halverwege de bespreking al groen/geel geworden van de gladde praatjes en het zakelijke karakter. Dela is gewoon een ordinaire lijkenpikker, die misbruik maakt van de situatie en toestand waarin nabestaanden zitten. Want wie gaat nu op de kosten letten als je iemand's uitvaart regelt?

Misschien ben ik naïef en je kunt natuurlijk zeggen, dat je de polisvoorwaarden goed had moeten lezen, en dat klopt voor een deel. Ik heb even gezocht, maar kan vrij weinig van bovenstaande vinden op hun website of documenten. Daarnaast zoekt waarschijnlijk 99% van de mensen zoiets niet uit bij het afsluiten van zo'n verzekering. Je hebt een beetje een beeld en denkt dat je goed verzekerd bent. Niet dus. Dela komt je wel uitknijpen als het zover is.

Mijn moeder was achteraf ook behoorlijk van de kaart en boos over hoe het ging. "Echt oooveral werd extra geld voor gevraagd", zei ze letterlijk. Het ergst vind ik nog dat "vrij te besteden bedrag" en het uitstrooien van de as.

Even een rekensommetje:

• Mijn ouders hebben zo'n 50 jaar premie betaald, zeg gemiddeld €150 per jaar. Dat is dus €7500 totaal.
• Van de totale uitvaartkosten heeft Dela slechts €6000 vergoed. Oftewel, je hebt €7500 betaald voor een vergoeding van €6000.
• Stel mijn moeder leeft nog 20 jaar, dan betaalt ze nog eens €5000 (want huidige premie) voor nog een dekking van €6000 (wellicht iets meer tegen die tijd).
• Als je die eerste €7500 tegen een schamele 2% rente op een spaarrekening had gezet, had je na 50 jaar bijna €20.000 gehad.

Oftewel, slechte deal en je kunt beter zelf geld opzij zetten. Wat ben ik blij dat we begin dit jaar onze uitvaartverzekering hebben opgezegd.

Dus beste lezers: pas op met Dela en uitvaartorganisaties in het algemeen! Ze knijpen je uit en misbruiken de situatie waar je bij staat. Aan het einde van je tijd denk je goed verzekerd te zijn, maar blijkt het gewoon een zakelijke transactie te zijn van een stel lijkenpikkers.

Heb jij nog een uitvaartverzekering?

Dividend update - mei 2025

De eerste week werken na het overlijden van mijn vader was niet gemakkelijk, maar de wereld draait door. Ook wij moeten door helaas. Mijn hoofd staat er totaal niet naar, maar toch maar even een maandupdate. Ook omdat ik afgelopen weken totaal niet bezig ben geweest met mijn portfolio, misschien goed als afleiding.

Dividend-inkomsten

Hieronder de dividend-inkomsten van afgelopen maanden (netto in euro's, dus eventueel omgerekend vanuit dollars). 

Samengevat:

• Dividend mei: €126
• Dividend heel 2025: €1593
• Jaarlijks (forward) dividend: €6493 of 6890 EUR+USD (excl. belasting)
• Yield on cost: 4,7%

Prima dividend in mei en 47% hoger dan vorig jaar. Hoe dat zo komt? Zo snel te zien zijn er wat aandelen verschoven in uitkeringsmaand. Met een kleine maand zit je al snel tientallen procenten hoger. Het forward dividend tikt bijna de 6900 EUR+USD aan, net 300 onder mijn dividenddoel van dit jaar.

Dividend-veranderingen

Afgelopen maand zijn onderstaande dividend-veranderingen aangekondigd:

• LyondellBasell (LYB) +2,2%
• Main Street Capital (MAIN): +2,0%
• Medtronic (MDT): +1,4%
• Pepsico (PEP): +5,0%

Portfolio en aankopen

Zie deze pagina voor een portfolio overzicht. Deze maand heb ik gekocht:

• VanEck High Dividend ETF (TDIV): 22st
• Vanguard FTSE All-World ETF (VWRL): 10st

Geen spannende aankopen deze maand. Ik heb een klein beetje van mijn vakantiegeld toegevoegd aan mijn maandelijke inleg. Aangezien ik qua dividend goed op koers zit, heb ik VWRL bijgekocht met iets lager dividend.

Samenvatting

Mei is een prima maand geworden, alhoewel alsnog klein. De volgende maand ben ik benieuwd of mijn huidige dividend-record gaat sneuvelen. 

Ondanks dat geld me even totaal niet interesseert, vind ik het gek genoeg wel fijn om er even mee bezig te zijn.

Hoe was jullie maand qua dividend?

The week after

Daar ben ik weer, de week na het overlijden van mijn vader. Langzaam komen we bovendrijven. Met mijn eigen gezin en met mijn familie. Het begon met een belletje, waar ik geen tijd voor had en dus wegdrukte. Nog geen tien seconden later weer een belletje van iemand anders. Toen wist ik dat er iets goed mis was. Hals over kop naar het ziekenhuis, kinderen opvangen, overleg met artsen, maar al snel werd duidelijk dat er geen redden meer was. Van overleven naar een wake, van wake naar afscheid, van afscheid naar uitvaartondernemer. Ik kan het soms nog steeds niet bevatten, alsof mijn vader zodadelijk gewoon weer binnen komt.

Als ik zeg dat hij 79 is geworden, zeggen sommige mensen iets in de trant van "dat is bijna 80 jaar". Ik probeer het positief te zien, maar denk ook alleen maar "dat is slechts 10 jaar na mijn pensioenleeftijd". Het is maar hoe je er tegenaan kijkt, iedereen heeft zijn eigen blik.

De week erna dus. Een week met heel veel afstemming, geregel, keuzes maken en door een dal gaan. Wat voor uitvaart, welke bloemen, welke kist, wie doet een praatje, welke kaartjes, lettertype van de tekst en welke muziek. Door een dal vanwege de foto's die we uitkozen voor de uitvaart, het rouwbezoek en afscheid nemen. Enorm intens. 

En ik nog denken dat ik tussendoor nog wat kon werken. Al was de halve wereld vergaan, dan had ik het nog niet meegekregen. 

En mijn moeder? Ze is taai, maar ze heeft een flinke klap gekregen. Eerst ging alles in een roes, maar nu valt de realiteit in. Donderdag was de uitvaart, toen werd het "definitief". We hebben mijn vader een mooie uitvaart gegeven met veel foto's en muziek waar hij van hield. We hadden veel verdriet, maar ik was ook trots. Trots op mijn vader en trots op wie hij was. Alleen jammer dat je dat voor lief neemt en pas beseft en herdenkt als het te laat is.

We zijn er zoveel mogelijk voor mijn moeder en we doen ons best, maar zo'n plotseling overlijden is moeilijk te verwerken. Iets met tijd en helen. Ook mijn kinderen hebben het lastig. We hebben ze bij veel dingen betrokken, dat vonden ze zelf ook fijn en ik vond het belangrijk. Ik was twee keer zo oud toen mijn opa overleed, wat een verschil. Ze stoppen het weg merk ik, maar zodra we erover praten of er een foto komt, komen de tranen. Het sluimert dus net onder de oppervlakte.

Ik heb dus geen idee hoe het met de wereld staat of met mijn financiën. Dat komt later wel weer. Dat vind ik even niet zo belangrijk nu. Dit weekend staat in het teken van uitrusten en stukje bij beetje wat verwerken. 

Voor ons stond de wereld even stil. Volgende week begint hij weer langzaam te draaien. Iedereen die de moeite heeft genomen om te reageren: bedankt voor de mooie en lieve reacties op mijn vorige post. Dat waardeer ik.

Dag lieve pap

Lieve pap,

Over een tijdje

zou je 80 geworden zijn.

Je leefde er naar toe,

je vond het zo fijn.

Maar sinds eergisteren 

ben je opeens niet meer hier.

Al het andere om me heen

interesseert me opeens geen zier.

Plotseling 

piepte je er tussen uit,

zomaar uit het niets.

Tranen over onze huid.

Nu weten we,

iedereen gaat een keer,

maar zo plotseling

doet heel veel zeer.

Een leegte laat je achter,

wennen dat je er niet meer bent.

Je glimlach en openheid,

je was een fijne vent.

We hebben het als gezin

goed gehad samen.

Daar zorgde jij voor,

dat kan ik alleen maar beamen.

Ik kan het nog niet bevatten

alsof ik straks bel

je gewoon weer opneemt,

mam en jij nog een stel.

Je kleinkinderen

heb je deels zien opgroeien,

maar de rest van hun tijd

zullen ze zonder je moeten bloeien.

Waarom herdenken we herinneringen 

pas achteraf ergens van

en niet veel eerder 

pas als het niet anders kan.

We zullen je missen.

Nooit meer een lach of een grap

nooit meer een knuffel.

Dag lieve pap.