Geleerd en vooruit kijken

Nu het stof van de aankoop van ons nieuwe huis neerdwarrelt en de meeste zaken geregeld zijn, komt ons normale leven weer terug. Al het geregel en gedoe zijn voorbij. Het geeft mij rust om wat verder vooruit te kijken.

Bij het kopen van ons nieuwe huis, hebben we uitgebreid stilgestaan bij het waarom van onze koop. Goede gesprekken met mijn vrouw over waarom we zo graag weg willen, wat dat waard is en alle plussen en minnen. Vijf jaar geleden hadden we een wens, een droom: we wilden vrijer wonen, in de natuur, met een grote tuin en een deel onze eigen groenten en fruit verbouwen. Die wens is uitgekomen. De eerste jaren waren heel leuk, ook zwaar en uitdagend en we hebben een hoop geleerd. 

Maar ergens in die vijf jaar zijn we onszelf een beetje kwijtgeraakt. Het werk aan het huis en de tuin werd zoveel, dat we hele weekenden en avonden aan het zwoegen waren, terwijl onze kinderen aan het spelen waren. Ik ben best een doorzetter, maar zelfs bij mij kwam er een moment waarop ik mezelf afvroeg waarvoor we dit allemaal deden. Die momenten kwamen steeds vaker, zeker na het overlijden van onze vriendin.

Terugkijkend naar die vijf jaar heb ik veel van mijn eigen leven opgegeven. Ik heb ook veel geleerd, maar ik heb veel meer interesses, die nu bleven liggen. Ook onze gezinstijd werd steeds kleiner. Ja, we hadden het ook minder mooi kunnen maken of bewust tijd ervoor kunnen reserveren. Echter, het voelt niet goed als je je schuldig voelt wanneer je niet aan de tuin of huis aan het werk bent. Ik was een deel van mezelf verloren.

Dit is niet bedoeld als dramatische klaagzang, het is mijn eigen, duidelijke, pijnlijke conclusie. We willen ons leven terug, waarin we meer tijd hebben voor elkaar en voor onze interesses. Natuurlijk heeft ieder huis af en toe onderhoud nodig en ik zal het nog steeds leuk vinden om af en toe in de tuin (of moestuin) te werken, maar de crux zit hem in het "af en toe". Ons nieuwe huis (en tuin) is veel toekomstbestendiger en zal minder onderhoud vragen. We hadden een droom, zijn de uitdaging aangegaan en hebben ervan geleerd. Tijd om vooruit te kijken. 

Dat vooruit kijken begon met het maken van een plattegrond van ons nieuwe huis met onze inrichting erin. Voor mij betekent het vooral een beetje wegdromen over wat ik allemaal wil gaan doen:

• Meer tijd doorbrengen met mijn gezin en vrienden. Voorheen gingen we bijvoorbeeld twee keer per week wandelen met ons gezin of met vrienden. Nu is dat er bij ingeschoten omdat er altijd wel iets anders te doen was.
• Lezen. Heerlijk, echter lukte het me alleen in de vakanties, omdat... er altijd wel iets anders te doen was.
• Fotografie. In een vorig leven was ik ook fotograaf, zelfs met een eigen bedrijfje. Ook dat heb ik losgelaten toen we hier kwamen wonen. Niet om de klaagzang door te zetten, maar doordat het huis en de tuin mij zoveel energie kostten, had ik weinig energie en inspiratie meer voor dit soort dingen.
• Fietsen. Vroeger vond ik het heerlijk om mijn wielrenfiets te pakken en gewoon ergens heen te fietsen zonder te weten waarheen precies, lekker ontdekken.
• Houtbewerken. Lijkt me hartstikke leuk om te doen.
• Paragliden. Altijd al willen leren.
• Sporten. Het positieve van een grote tuin en veel onderhoud: je bent altijd bezig en dus blijf je in shape. Maar liever doe ik dat via rennen en fietsen.
• Muziek maken. Ik heb een eigen piano, waar ik alleen in de winter aan toekom. Dat wordt straks ook in de zomer.
• Koken. Heerlijk om lekker te koken, iets speciaals te proberen, brood te bakken. Maarja, tijd...
• Maatschappelijk. Ik heb al vaker rondgekeken om wat vrijwilligerswerk te doen. Dat is lastig naast een baan en gezin, maar als je daarnaast nog eens bergen werk in huis en tuin nodig hebt, wordt het helemaal onmogelijk.
• ...

Als ik naar bovenstaande lijstje kijk, vraag ik me af waar ik de afgelopen vijf jaar heb gezeten ;-)

Wat is nu het moraal van dit verhaal? Dat je nooit een oud huis en grote lap grond moet kopen? Nee, want ik zal ook bepaalde zaken ervan missen. Wat ik geleerd heb: als je ontevreden bent over je leven en het blijft jeuken, dan pak je het op en ga je er iets aan doen. In ons geval is dat verhuizen, het kan ook minder rigoreus zijn. De eerste keer dat ik het besprak, kwam mijn vrouw met een opluchting omdat ze er zoveel van herkende. Dus benoem het, leg het op tafel, bespreek het met je man/vrouw en kijk wat je eraan kunt doen. 

Daarnaast nog een moraal: het leven gaat af en toe zijn eigen weg, waardoor je er opeens anders naar kijkt. Zelf ben ik van het plannen en daaraan vast houden, maar soms moet je ook dat loslaten en accepteren dat zaken anders lopen. Dat wil niet zeggen dat onze financiële reis opeens op zijn kop staat of dat we alles laten gaan. Het gaat over een stukje loslaten, realtiveren en genieten van het nu.

Kijken jullie weleens van een afstandje naar je leven om te zien of je nog tevreden bent met de ingeslagen weg?

Voor alle lezers van dit blog: alvast hele fijne kerstdagen!