Ik ben nu 41 en daag mezelf genoeg uit om de komende jaren te blijven ontwikkelen en het leuk te hebben, maar toch begint er een bijsmaak te komen. Ik merk namelijk nu, duidelijker dan vroeger, dat ik meer onder een vergrootglas kom te liggen. Hoe hoger ik in mijn carrière en loonschaal klim, hoe meer er van mij verwacht wordt. Dat is op zich logisch, maar wel iets om bij stil te staan. Want wil ik dan nog wel verder klimmen?
Het voelt een beetje als dat ik meer van mijn tijd/ziel verkoop naarmate ik doorgroei. Ik zie collega's in een functie "boven" mij die iedere dag van 8u tot 18:30u aan het werk zijn. Verder in je carrière betekent meer verwachtingen, meer verantwoordelijkheden, meer uren, meer druk, meer stress. "Je zit toch in loonschaal...?" wordt er al snel gezegd. En dat begint me wat tegen te staan.
Voor degenen die het niet kennen, je hebt het zgn. Peter principe: "In een hiërarchie stijgt elke werknemer tot zijn niveau van onbekwaamheid." Nu gaat het in mijn geval niet over onbekwaamheid, maar wel over de mate van druk/stress. Je kunt doorgroeien tot een niveau waarop je het niet meer aankunt of niet meer leuk vindt.
Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat ik een goede baan heb met een goed salaris, maar voor mijn gevoel heb ik mijn max wel bereikt qua drukte/stress. Tevens is dat een pijnlijke constatering, aangezien ik "pas" 41 ben. Formeel gezien moet ik nog zo'n 28 jaar werken en ik heb een hekel om hetzelfde te blijven doen. Berusting is dus niet mijn sterkste kant.
In feite heb ik drie opties:
- Omhoog: toch verder groeien in mijn carrière en zien waar ik tegenaan loopt. Maar zoals ik hierboven al aangaf, zie ik dat niet echt zitten
- Horizontaal: verbreden, iets heel anders gaan doen, nieuwe uitdaging zoeken
- Omlaag: een stapje terug doen, minder uitdaging, minder werken, maar dan ook minder salaris. Dit wil ik echter pas over een jaartje of 10 gaan doen.
Het wordt dus tijd om na te denken over een carrière-stap/move.
Herkennen jullie bovenstaande ook bij jezelf? Zitten jullie ook weleens "vast" in je huidige baan?
12 opmerkingen:
Wat jij beschrijft als 'klimmen in ladder' is iets wat ik nooit heb geambieerd. Want ik dacht zoals jij zegt....dan verkoop je je ziel/ga je vastzitten in een situatie waar je niet uit kan. Waarin je altijd bereikbaar moet zijn. Ik heb daarom gekozen voor een baan in de IT. Lekker aan de zijkant en toch goed verdienen. Hoewel ook mijn baan niet forever is. Want ik wil niet eeuwig achter mijn computer blijven zitten. Ik ben nu 43.
Je bent nu nog maar 41. Je hebt dus heel veel tijd om nog iets anders te gaan doen. Als ik jou zou zijn dan zou ik mijzelf de ruimte geven om te gaan wisselen van spoor. Te beginnen met daarop voorsorteren. Door een stapje terug te nemen en mijzelf te ontdoen van alles wat niets toevoegt aan mijn geluksgevoel. Mijzelf te ontdoen van alles waarvan de maatschappij als succesvol beschouwd, maar wat jou stress oplevert en toch niet dat geluksgevoel geeft waarvan je vroeger gedacht had dat je dat gevoel wel zou hebben als je eenmaal daar zou zitten.
Loskomen geeft vrijheid.
Net zoals AOF in de IT werkzaam. Heel vaak een horizontale stap gemaakt. Ook wel een hierarchische, maar daar ben ik van teruggekomen. Teveel HR geneuzel.
Als het vakgebied maar breed genoeg is kun je altijd wel wat voor elkaar krijgen qua "net iets anders".
Bedankt voor je feedback. Formeel gezien valt mijn baan ook onder de ICT/IT. Ik heb ervoor gekozen om niet aan de "zijkant" te staan, daar heb ik ook geen spijt van. Ik merk alleen dat ik nu wel zo'n beetje alles heb gedaan in mijn vakgebied en verder groeien weinig voor mij toevoegt, anders dan meer stress en meer gedoe.
Je punt over een stapje terug doen en kijken wat er niet lekker zit is een goede, bedankt.
Zeker, er is nog voldoende te switchen en te leren op andere gebieden. Het vraagt vaak alleen wel een bewuste keuze voor een bepaalde richting. Dan is het dus meer de vraag: wat zou ik graag willen doen?
Eh, en geld sparen, stoppen met werken en iets anders gaan doen met je leven? Ook een optie!
Horizontaal groeien binnen de IT is een mogelijkheid. Ik weet niet precies wat je nu doet, maar er zijn vele soorten IT zoals je weet. Van operations, tot design, tot architectuur of een zijstap richting security, infra, etc.
Zelf ben ik van operations naar design en daarna de overstap naar architectuur gemaakt. Hierdoor blijft het toch uitdagend en neem je een hoop kennis mee in een gebied waar andere mensen verticaal alleen gestegen zijn. Dat is ook zeker wat waard.
Hoi, ik herken dit. Ik heb jarenlang met heel veel plezier mijn werk gedaan én daarbij een voortrekkersrol genomen. Dit leverde mij een positie op met veel vrijheid en een goed salaris. Maar daarnaast ook veel verantwoordelijkheid en regelmatig stress. Het is in onze maatschappij 'not done' om een stapje terug te doen heb ik het idee, toch ga ik dat doen. Ik ga het stokje overgeven aan jongere collega's met de ambities die ik jaren geleden ook had. Inmiddels ben ik bijna 53 en werk ik fulltime sinds mijn 18e. Een aantal jaren daarvan ook nog in combinatie met een vierjarige HBO-opleiding. Ik vind het mooi geweest en wil nog met plezier, maar zonder teveel stress, naar de eindstreep. Ik ga beginnen met wat minder werken!
Dat is altijd een optie Petra, maar wel gelijk een radicale :-)
Dat is zeker wat waard. Tot nu toe heb ik iedere 3-4 jaar wat anders gedaan. Erg leerzaam om di verschillende ervaringen mee te nemen.
Dat is een mooie richting Stella. Als ik rond jouw leeftijd ben, zie ik dat ook voor me. Jongere medewerkers meehelpen opleiden, richting geven en laten groeien.
Een stapje terug is inderdaad vaak not done, het wordt gezien als falen. Niet dat ik er zo in zit, maar ik heb weinig zin om weer hele dagen achter een computer te zitten programmeren. De worsteling bij mij zit hem vooral in wat ik dan de komende helft van mijn werkleven nog wil doen.
Ik denk dat je niet bang hoeft te zijn dat je hele suffe werkzaamheden moet gaan doen als je een stapje terug zou doen wanneer je ouder wordt. Maar je moet er wel goed over praten op je werk zodat de leiding weet wat je plannen zijn en je met elkaar een passend traject, zowel omhoog als straks omlaag, kan plannen. Je kan ook altijd nog compleet van richting veranderen door bijscholing of omscholing als je huidige werkgever niets leuks meer voor je heeft ... later, als je groot bent ;-)
Haha, later als ik groot ben ;-)
Praten over "straks omlaag" is in mijn ervaring lastig in het bedrijfsleven. Je loopt dan namelijk de kans om een soort van afgeschreven te worden en de minder leuke klussen te krijgen. Dus dat doen weinig mensen (op mijn werk in ieder geval). Gelukkig zijn er op mijn werk nog voldoende uitdagingen, je kunt je erg breed oriënteren.
Een reactie posten