In het bein was ik wat skeptisch ("daar heb je weer zo'n Amerikaanse-Marie-Kondo-feeld-good docu"), maar ik vond het best inspirerend. Toen ik na de documentaire door ons huis liep, keek ik toch met andere ogen. Want hoeveel rommel/zooi kun je soms hebben weggestopt. Nu is ons huis al redelijk netjes ingericht, maar toch.
Met mijn vrouw had ik een gesprekje hierover. We stelden ons de vraag: "welke spullen zou je meenemen als je huis afbrandt?". Nou, dat was niet zoveel. Een paar fotoboeken, twee harde schijven, wat mappen en een laptop. Dat was het, meer niet. Eigenlijk te bizar voor woorden.
De documentaire is redelijk in lijn met het proces richting financiële onafhankelijkheid: geef minder uit dan er binnenkomt en denk goed na voordat je iets koopt. Dat gaat vaak over geld/uitgaven, maar meer spullen betekent ook meer onderhoud, minder plek, meer schoonmaken, etc. Dus minder zooi is meer rust.
Zoals ik al zei, was ons huis al redelijk opgeruimd. Ik vind het wat ver gaan om helemaal minimalistisch te leven. Toch hebben we (na drie jaar dat we hier wonen) vandeweek de zolder en garage eens flink doorgenomen en een hoop spullen weggegooid of verkocht. Gek genoeg voelde het opruimen goed. Inderdaad, hoe minder spullen/zooi, hoe meer ruimte. Niet alleen in huis, maar ook in je hoofd.
Hebben jullie ook weleens opruimwoede? Of alleen in de lente? ;-)
6 opmerkingen:
De piano zou bij mij ook zeker meegaan. Ookal is hij met zijn 180 kilo wel wat aan de zware kant :)
Een inspirerende docu inderdaad. Ik hem hem ook gezien. Wij hebben laatst nog een hoop spullen verkocht en naar de kringloop gebracht. Het zorgt altijd voor rust in huis en daarmee ook in je hoofd.
Wat wel grappig is is deze video van Drew Gooden over deze jongens:
https://youtu.be/YAvs-RqTIhk
Ja, die piano wordt wel lastig als je huis in brand staat ;-)
Grappig ja. Hij heeft het vooral over de 2e docu, Less is Now. Die vond ik zelf ook wat minder, bijna religieus.
Toen mijn vriendin en ik gingen samenwonen en er ruimte gemaakt moest worden in de kledingkast, realiseerde ik me pas hoeveel kleding ik in de kast had hangen die ik al jaren niet meer had aangehad. Ook veel stropdassen uit de tijd dat het nog normaal was in pak met das naar kantoor te gaan.
Dit heeft me wel geleerd om met mijn kleding rationeler om te gaan en pas kleding te kopen als iets vervangen moet worden in plaats van meer kleding kopen, omdat ik iets leuks zie tijdens het shoppen.
Daarnaast had ik ook nog een redelijke grote verzameling aan videobanden en dvd's vanuit mijn studententijd al jarenlang op zolder. Dit is net zoals de kleding naar de kringloop gedaan. Geeft dan een dubbel goed gevoel: wij hebben meer rust en ruimte en huis terwijl iemand anders dit goedkoop via de kringloop kan kopen en er nog plezier aan kan beleven.
Zoiets zie je nu ook in deze coronatijd: omdat ik minder naar kantoor ga, gebruik ik andere kleren dan normaal. Overhemden ed slijten minder hard. Naast het feit natuurlijk dat er weinig te shoppen is.
Dat anderen je spullen nog kunnem gebruiken, vind ik juist mooi. Heb je zelf meer ruimte/rust en je hebt ook nog eens iemand anders blij gemaakt.
Een reactie posten