Na het overlijden van mijn vader kwamen afgelopen jaar regelmatig onderwerpen voorbij als erven, schenken en erfbelasting. Niet de meest vrolijke onderwerpen om mee bezig te zijn, maar ook dat hoort bij het leven. Hopelijk heb ik niet teveel lezers weggejaagd. Mijn vader zal ik nooit vergeten en ik mis hem nog regelmatig, maar met het nieuwe jaar heb ik ook de behoefte om verder te kijken. In die zin voelt 2026 als een nieuwe start. Maar voordat we zover zijn, zou ik het jaar niet alleen van de financiële kant willen bekijken, maar ook willen afsluiten met een paar belangrijke levenslessen.
Oppotten is prima, maar niet zonder plan
Mijn ouders hebben aardig wat geld bij elkaar gespaard. Los van het feit dat inflatie een deel van je spaargeld opeet (met beleggen een stuk minder), is dat prima. Alleen was er geen plan. En dat vind ik best wel pijnlijk. Mijn ouders hebben jarenlang gespaard, maar er was geen plan om het uit te geven waardoor ze er nooit van hebben genoten. Ze behoorden tot die hardwerkende en zuinige generatie. Leuk dat je daar in de loop van de tijd aardig wat mee opbouwt, maar zonder plan heb je er helemaal niets aan, wanneer ga je het gebruiken dan? Daar kan ik soms nog boos over worden.
Zoals Firista het in mijn vorige post mooi verwoordde: "als je dat geld van de erfenis alleen maar wegzet, zeggen je kinderen dan later niet hetzelfde als jij nu?". Wij zijn ook een grote pot aan het opbouwen, maar wel met een duidelijk plan, namelijk eerder stoppen met werken. Het is mooi als mijn kinderen nog wat meekrijgen als wij overlijden, maar het is geen doel op zich. Dat grotere plan mis ik bij mijn ouders. Dat is niet bedoeld als negatief commentaar, maar in mijn ogen wel een gemiste kans. Leuk dat wij nu wat krijgen als erfenis, maar ik had veel liever nul euro gehad en dat ze er lekker van hadden genoten.
Terug naar de les: we moeten niet eeuwig blijven oppotten en niet te lang wachten om ervan te gaan genieten. Daarnaast: zorg dat je een plan hebt, maak het voor jezelf zo concreet mogelijk.
FIRE of YOLO?
De kritische vraag bij FIRE is natuurlijk altijd: geven we niet teveel in het nu op voor later? Oftewel, laat je alle teugels los en leef je vooral nu (yolo, you only live once) of hou je de teugels strak met de blik op de horizon gericht? Aan de ene kant laten we de teugels al wat meer vieren, aan de andere kant sterkt het overlijden van mijn vader nog meer in dat ik niet wil blijven werken tot mijn 69e. Die balans is soms nog lastig. Ja, we leven zeker ook nu, maar we kijken ook erg naar later. We moeten alleen niet vergeten dat dat 'later' opeens voorbij kan zijn.
De tijd gaat veel sneller dan je doorhebt
Het overlijden van mijn vader heeft er ook voor gezorgd, dat ik regelmatig stilsta bij mijn eigen sterfelijkheid. Dat klinkt wat zwaar, maar zo bedoel ik het niet. Ik redeneer vaak dat je vanaf je 70e wat serieuzere kwaaltjes begint te krijgen. Die kwaaltjes zijn dan vaak wat beperkender, dus voor mijn gevoel (incorrect of niet) begint de aftakeling een beetje vanaf je 70e. Dat hoeft natuurlijk niet bij iedereen zo te zijn, maar dat baseer ik op de mensen om me heen. Waar ik me nog jong voel, ga ik wel langzaam richting de 50. Daarna is het nog maar 20 jaar tot mijn 70e. Dat klinkt ver weg, maar de laatste 20 jaar zijn ook voorbij gevlogen. Oftewel, ik ben me veel bewuster geworden van mijn eigen leeftijd.
Daarnaast heeft de uitvaart gezorgd dat ik terug ging kijken naar mijn jeugd. Foto's van vroeger, dingen die we beleefd hebben. In feite komt je hele leven voorbij in foto's en gedachten. Ondanks dat het mooie moment zijn om terug te zien, vond ik het soms best confronterend en verdrietig om te zien dat de tijd zo snel voorbij is gegaan. Op het ene moment ben je een kind en scheur je op je fiets door de wijk, het volgende moment ben je midden 40 en maak je je druk over allerlei andere dingen.
Samengevat heeft afgelopen jaar mij dus erg veel laten reflecteren over mijn eigen leven, hoe ik hier ben gekomen en hoe ik dingen nog wil inrichten. Ik wil later geen spijt krijgen van dingen die ik niet heb gedaan. Ook laat ik wat meer dingen bewust los. Waar ik bijvoorbeeld voorheen soms op onze uitgaven lette op vakantie, denk ik nu "laat maar gaan". Ook wil ik straks niet met 80 omvallen waarbij er een hele pot ongebruikt geld staat. Leuk voor mijn kinderen, maar dan hadden we er iets meer/eerder van mogen genieten. Afgelopen jaar heeft mij dus vooral gesterkt in balans (meer nu genieten) en in de uitvoering van ons plan (tijdig tijd vrijmaken voor dingen die ik nog wil doen).
Met bovenstaande zou ik het jaar willen afsluiten. Volgende week maak ik nog een financieel overzicht, dan is het helemaal voorbij. Voor ik het vergeet: aan al mijn lezers hele fijne Kerstdagen!
Heb je weleens spijt van iets dat je niet hebt gedaan in je leven?
2 opmerkingen:
Op een gegeven moment ben je eind 50, heb je een boel geld opgepot en sta je voor de keuze: blijven werken, stoppen, minder werken? Nee, nooit spijt gehad, wel veel dingen gedaan die ik bij nader inzien anders had willen en moeten en kunnen doen. Maar weinig zin om daar bij stil te staan vind ik zelf. Mijn moeder overleed een paar dagen na haar 50e verjaardag. Ik was destijds 25. Je denkt dan snel 'pluk de dag' en toch leef je je leven niet alsof iedere dag de laatste is, zo werkt het helaas (voor de meeste mensen) niet. Maar je blog zet me wel weer aan het denken en mijn voornemen om eerder met pensioen te gaan gaat steeds concretere vormen aannemen. En nee.... jouw overpeinzingen betekenen voor mij niet dat ik wegblijf van je blog, integendeel. Dus ik zeg: lekker blijven schrijven over alles wat je bezig houdt. Mooie terugblik op een, voor jou, moeilijk en verdrietig jaar. Ik wens je alle goeds voor 2027!
én 2026! ;-)
Een reactie posten