Net als bij goede voornemens, moet ik uitkijken dat ik niet verzaak. We zijn immers al een jaar verder en na allerlei klussen en een natte winter, krijg ik nu weer zin om allerlei nieuwe dingen op te pakken.
Wat ik echter niet op voorhand had bedacht, was dat opeens iets heel anders mij tegenhoudt. Namelijk geld. Vreemd genoeg heeft ons leven van besparen, geld investeren en dit laten groeien zo'n verandering in mijn hoofd teweeg gebracht, dat ik moeite heb om geld uit te geven. Nu is beperkt geld uitgeven een prima eigenschap wat mij betreft. Maar blijkbaar belemmert het mij om geld uit te geven aan dingen waar ik (mogelijk) gelukkig van word.
Neem twee voorbeelden: fotografie en fietsen. Fotografie is een dure hobby. Ik heb zelf wel een camera en wat lenzen, maar sommige dingen zijn al wat ouder, niet zo best meer etc. Ook zijn er nieuwe ontwikkelingen, waar ik graag meer mee zou willen doen. Maarja, dat kost ook aardig wat. Je bent zo een paar honderd euro verder, laat staan een paar duizend voor een nieuwe camera. Vroeger had ik een eigen bedrijfje, waarmee ik dit soort dingen kon bekostigen. Dat is niet meer, dus nu moet het uit ons gezamelijke spaargeld komen (we hebben geen gescheiden rekeningen). En daar voel ik me dan schuldig over. Bij fietsen geldt hetzelfde. Ik zou graag een gravel bike willen, maar voor een redelijke fiets ben je zo minimaal €1000 kwijt.
Nu ik dit type, merk ik dat ik het geld zelf niet de belemmerende factor vind. We investeren immers iedere maand ook veel in aandelen. Ik merk, dat ik er een schuldgevoel aan over hou. Mijn vrouw en ik letten best goed op wat we kopen en waar ons geld aan uit gaat. We zijn niet 'vrekkig', maar letten wel op de kleintjes. Immers maken veel kleintjes ook een hoop geld. Dus aan de ene kant letten we erg op, dan zou ik aan de andere kant veel gaan uitgeven aan mijn hobbies. Dat voelt niet goed.
Als gevolg daarvan vraag ik me ook af: als ik geld eraan uitgeven een probleem vind, wil ik het dan wel graag genoeg? Oftewel: is mijn passie voor fotografie en fietsen nog dusdanig aanwezig, dat ik er zoveel aan uit wil geven? Of zegt mijn onderbuikgevoel, dat die passie er niet meer is en blijkt straks dat ik er geen voldoening meer uithaal?
Het heeft dus een deel te maken met investeren in mezelf en een deel met onzekerheid. Ik zou het graag voor mezelf willen rationaliseren. Voor die fiets kan ik via mijn werkgever nog een compensatie regelen. Voor fotografie kan ik nog eerst iets verkopen of weer een bedrijfje opstarten, zodat ik het als investering kan zien. Aan de andere kant, misschien rationaliseer ik het wel teveel en moet ik er gewoon aan beginnen. Soms is het lastig om een bepaalde overtuiging los te laten...
Hoeveel besteden jullie (per jaar of maand) aan je hobby? En hoe verantwoord je dat voor jezelf en voor je partner?
Onze hobby is vakantiereizen maken op eigen gelegenheid met de auto en vakantiehuisjes. En ook dan kienen we de voordeligste (leuke) opties uit. Na jaren zuinigheid kunnen we niet anders meer. Maar dat geeft niet. Zo hebben we het ook heel leuk.
BeantwoordenVerwijderenEr moet nog wat bij.Bij bericht 1. Wij sparen niet meer, maar willen ook ons gespaarde bedrag niet aanspreken. Alles wat we doen willen we doen van ons huidig inkomen. We hebben daarvan een deel nodig voor de vaste lasten en voor de boodschappen en benzine. De rest komt op een reserveringsrekening en dat is dan voor vakantie, huis en tuin dingen en kleding, uitjes en cadeautjes.
BeantwoordenVerwijderen@anoniem: dat is een mooie aanpak, waarbij je jullie spaargeld op peil houdt. Wij willen ook wat meer gaan reizen als de kinderen groter zijn. Een paar artikelen terug had ik erover geschreven. Liefst gaan we dan reizen van het dividend en houden we de beleggingen/spaargeld in stand. Mocht dat niet realistisch blijken, dan kunnen we altijd nog erbij gaan werken.
VerwijderenHaha,
BeantwoordenVerwijderenIk ben er na jaren achter gekomen dat ze er een woord voor hebben verzonnen “Betaalpijn” en het meest leuke vind ik nog dat ik ook vandaag een blog publiceer over exact hetzelfde….. Great minds think alike.
Ik heb het inmiddels allang opgegeven om geld aan mezelf uit te geven. Maar mijn nieuwe plan is om nu een potje te hebben waar ik niets specifieks per maand op inleg (het is “gevonden geld” namelijk) en dan als het voldoet aan mijn “regels” dat ik het van dat potje mag kopen.
Of het gaat werken? Geen idee. Het is poging …… dus ik heb weinig vertrouwen erin. Maar aan de andere kant is het nu gewoon een potje waar ik wat mee kan doen.
In het geval van fotografie kan het echter hard gaan. Zo heb ik een hart voor Astrologie en wilde ik dan ook de planeten en nevels gaan fotograferen. Luxe of Zuinig zou Luxe of Zuinig niet zijn als hij niet onderzoek zou hebben gedaan en de bedragen die je dan kwijt bent….. Ik heb het maar naast mij neergelegd en doe het gewoon met de lenzen die ik al heb en met de DSLR die ik nog heb liggen. Wellicht niet zo mooi, maar het werkt ook goed genoeg.
Qua sport zit ik nu te dubben om een hardloopband of indoor fiets te nemen. Maar ook hier geldt hetzelfde. De prijzen bij wat ik wil zijn astronomisch en kan ik gewoon niet verantwoorden aan mijzelf. Zeker omdat ik ook buiten kan fietsen en buiten kan hardlopen wat ook nog eens gezonder is.
Ik heb hier de afweging gemaakt dat ik een indoorfiets/loopband mag kopen als ik meer dan X keer de behoefte heb om binnen het te gaan uitvoeren vanwege, regen/wind/onweer/te laat. Maar tot op heden ben ik altijd gewoon naar buiten gegaan….. Maar ja, tis wel mooi om te hebben… maar voldoet nog absoluut niet aan mijn regels en koop het tot op heden dus weer niet…. Die eeuwige betaalpijn die blijft mij parten spelen.
En zo blijft mijn potje dus netjes gevuld :D
@Luxe of Zuinig: grappig dat we op dezelfde dag eenzelfde artikel plaatsen! Inderdaad, great minds think alike ;-)
VerwijderenHet helpt denk ik om een heel specifiek doel te hebben waaraan je het geld wilt besteden. Zelf heb ik niet standaard een potje voor mezelf, misschien zit daar wel het grootste schuldgevoel, omdat we alles op een hoop leggen en investeren.
Dat doel samen met een stuk eigen motivatie en support vanuit je partner zou dat goed moeten komen. Zou je zeggen, maar blijkbaar werkt er ook bij mij wat tegen in mijn hoofd.
Welke regels pas je toe om een uitgave voor jezelf te toetsen?
Ps: die sterren heb ik ook eens geprobeerd te fotograferen met een standaard DSLR, maar liep uiteindelijk tegen beperkingen en lichtvervuiling aan. Maar zeker leuk om te proberen.
Ik doe al heel veel jaren," Meer met minder" en dat gaat meer dan uitstekend. Ik heb dan ook weinig behoefte om mee te doen aan de algemene trend van kopen, kopen, kopen! Desondanks zal ik zonder enig schuldgevoel of twijfel dat kopen wat ik nodig vind.
BeantwoordenVerwijderen@Meer door minder: dat is heel verstandig. Wij doen ook niet mee aan de meer-meer-meer-samenleving. Ik zou er ongelukkig van worden. Een van de eerste regels bij mij is dat er een bepaald nuttig doel aan gekoppeld moet zijn. Geen doel, dan geen geld.
VerwijderenMisschien voor jullie allebei maandelijks iets van 100 euro wat je gewoon uit mag geven waaraan je maar wil? En dat je dan ook geen kritiek op de uitgaven van je partner zult geven, ook al steekt die elk kwartaal ritueel 300 euro in de fik?
BeantwoordenVerwijderenOverigens denk ik dat zo'n fiets nog wel redelijk waardevast zal zijn (en een fototoestel-onderdeel ook), dus misschien kun je er toch eentje kopen, drie maanden uitproberen en is het niets, dan heb je het voor misschien een paar honderd euro in ieder geval grondig uitgeprobeerd?
@Petra: haha, bij ritueel verbranden denk ik niet dat ik mijn mond kan houden ;-)
VerwijderenJe hebt wel een punt, de waarde van dat soort spullen blijft wel redelijk in tact. Alleen ben ik niet zo van het 'uitproberen'. Of ik ga er 100% voor of niet. Dat wil ik graag vooraf beslissen. Voor de fiets ben ik nu op zoek om eerst iets te huren.
Ik sta er denk ik toch wat anders in. Wij smijten het geld beslist niet over de balk maar af en toe kopen wij weleens wat voor ons zelf. De laatste maanden zijn een aantal leeftijdgenoten van ons overleden. Dit geeft ons wel het beself dat de leuke dingen die je nog wil doen ook moet doen en niet altijd maar uitstellen.
BeantwoordenVerwijderen@Nienke: als zoiets gebeurt (bij ons twee jaar geleden) wordt je er weer even aan herinnerd hoe belangrijk het is om ook nu te genieten. Goed dat je het noemt, dat laat mij ook weer terugdenken aan hoe ik toen dacht. Blijkbaar slijt dat gevoel bij mij in de loop van de tijd.
VerwijderenWat voor mijn partner en mij werkt is dat we iedere maand iets van 'zakgeld' overmaken naar een privérekening. En van dat geld mogen we doen wat we willen: uitgeven, sparen, maakt niet uit. Dat voelt emotioneel zo anders. Ik hoef me niet schuldig te voelen als ik weer eens een boek koop (ook al gaat dat via Marktplaats en heb ik een stapel boeken liggen die ik nog niet heb uitgelezen) of als ik naar de sauna ga (wat mijn man veel te duur vindt en bovendien ook nog stom, hij gaat dan ook nooit mee). En mijn man spaart het voor zijn fietshobby, tjonge wat zijn die fietsen duur en wat een onzin om 3 fietsen in de garage te hebben hangen (vind ik dan hè).
BeantwoordenVerwijderen@Moestuinfeestje: zo heeft ieder inderdaad de vrijheid om het uit te geven aan wat hij/zij belangrijk vindt. Mag ik vragen hoeveel zakgeld dat dan is?
VerwijderenZo'n aanpak heb ik ook met mijn vrouw besproken, maar daar wilde ze niet zo aan. Ze vindt dat het geld van ons samen ook goed besteed mag worden aan dingen voor jezelf. Ondanks dat, denk ik tegenwoordig echt 5 keer na voordat ik ergens geld aan uitgeef. Toch nog maar eens om tafel zitten ;-)
Het zakgeld is 250 euro per maand. En soms nog wel wat extra's bijv. Van het vakantiegeld of de 13e maand
VerwijderenIk herken je in mij. Ik vind het ook moeilijk om gezamenlijk geld uit te geven. Maar ook als mijn man iets kocht wat niet was overlegd baalde ik weleens. Mijn man maakt het niet zoveel uit. Voor mijn gemoedsrust is deze regeling heel fijn
Verwijderen@anoniem: kan me voorstellen, dat je dan baalt. Overleggen doen we al regelmatig, al is het met onze aanpak wat meer nodig. De drempel die het opwerpt zorgt er aan de andere kant wel voor, dat we bewust nadenken of we iets echt willen (en dus goed kunnen sparen/beleggen). "Ieder voordeel heb z'n nadeel" :-)
VerwijderenJe verhaal is heel herkenbaar en ook nog is gelijktijdig met mijn nieuw hobby, Mr. Groeigeld. De afgelopen jaren heb ik eigenlijk geen grote aankopen voor mijzelf gedaan. Zowel vanwege het FIRE plan waarin eerder investeren meer rendeert. Maar ook door de psychologische drempel om iets persoonlijks van de gezamenlijke rekening te kopen. Dit keer heb ik vrijwel direct gehandeld. Voelt ook wel eens fijn. De opmerking van mijn vrouw dat die tweedehands fietsen ontzettend duur zijn ten spijt. De prijs van twee (?) bikini's moet je ook niet omrekenen per kilo. Wel gedaan uiteraard :).
BeantwoordenVerwijderen@de kleine kapitalist: haha, omrekenen naar euro per kilo is nog een goed alternatief, zeker met kleding :-)
VerwijderenMisschien gaat het ook over een stukje persoonlijke controle van mij en dat leren loslaten. We investeren iedere maand, dus moet ik het ook loslaten om een keer iets minder te investeren. Het zou zonde zijn als ik er later spijt van zou hebben, dat ik overal in heb geïnvesteerd, behalve in mezelf.