In deze dure tijden (inflatie, energiekosten) proberen we al regelmatig op de kleintjes te letten. Zoals besparen op boodschappen en verzekeringen verminderen. Laatst liep ik echter tegen een groot nadeel van deze levensstijl aan: ik heb moeite om iets voor mezelf te kopen. En dan heb ik het niet over kleren, maar over echt iets voor mezelf. Nieuwe kleren heb je gewoon af en toe nodg, al beperk ik dat bij mij. Nee, het ging over een boek. Over fotografie wel te verstaan.
Zoals ik hier al beschreef, heb ik de afgelopen jaren mezelf wat te ver opzij gezet, inclusief mijn hobby's. In ons nieuwe huis heb ik veel meer tijd voor dingen die ik leuk vind. Waaronder fotografie. Maarja, dat is soms ook een prijzige hobby. Er gaan soms dingen kapot en soms moet je investeren. En daar wringt de schoen een beetje. Ondanks dat we het best goed hebben, voelt het voor mij zonde of schuldig als ik zoiets koop als een boek voor mezelf. Zelfs nu we er volgend jaar flink op vooruit gaan in salaris.
Eigenlijk van de zotte natuurlijk, dat zou niet nodig zijn. Blijkbaar heeft onze leversstijl iets fundamenteel bij mij veranderd, waardoor ik drie keer nadenk of ik iets nodig heb of dat ik het niet van mezelf mag kopen. Niet dat ik nu vanalles wil gaan losgooien, maar dat is wel iets waar ik vanaf wil. Misschien moet de discussie wel zijn: wat gaan we doen met de extra inkomsten die we vanaf januari krijgen? Gooien we die gewoon op de hoop en laten we het doorgroeien of zetten we die weg in aparte potjes, waarmee we af en toe iets voor onszelf kunnen kopen? Tijd voor een gesprekje in deze donkere avonden.
Hebben jullie weleens last van schuldgevoel als je iets voor jezelf koopt? Zoja, wat doe je er dan mee?
Ik kan na jaren noodgedwongen bezuinigen moeilijk voor mezelf iets kopen dan het hoogst nodige. Nu hebben we het ruimer en zou het best kunnen. Maar ik koop nu nog steeds 1 stelletje in de winteruitverkoop en 1 stelletje kleren in de zomer uitverkoop. That's it. Terwijl ik wel 1000 euro uitgegeven heb om kleren te kopen met de kleinkinderen. Ik heb nioet zozeer last van schuldgevoel, maar ik wordt er voor mezelf ook niet meer blij van. Eigenlijk is het zo genoeg.
BeantwoordenVerwijderen@anoniem: misschien heeft het daar ook wel mee te maken, ik wordt van spullen kopen ook niet meer blij.
VerwijderenNee, koop niet veel (Meer door minder hé) maar heb er absoluut geen moeite mee.
BeantwoordenVerwijderenHet heeft bij mij enkele jaren geduurd voordat ik een baan had, met een goede diploma. Enkele jaren karig geleefd met bijna geen inkomsten. Dan leer je wel dat je een euro maar 1 keer kan uitgeven. En nu kan je 1600 permaand sparen. Als alleenstaande wil ik nooit meer in die situatie komen. Ik spaar voor vrijheid. Ik kan geld uitgeven, maar iets houd me tegen om het nuttiger te besteden
BeantwoordenVerwijderen@anoniem: als je in zo'n situatie hebt gezeten, snap ik heel goed dat je drie keer nadenkt voor je iets uitgeeft. Die mindset helpt je nu wel een stuk richting die vrijheid.
VerwijderenJa wel deels herkenbaar. Ik geef veel makkelijker geld uit aan een beleggingsaankoop of een hypotheekaflossing dan bijvoorbeeld een nieuwe telefoon, kleding of uit eten. Maar als ik dan iets koop, dan is het ook wel meteen een flinke 😅.
BeantwoordenVerwijderenMaar het is denk ik wel belangrijk om het af en toe wel te doen. Ook om het andere vol te houden.
Verwijderen@Wouter: zolang het maar "speciaal" is of een goede investering, vind ik het ook te verantwoorden voor mezelf. Dan mag het inderdaad ook best iets kosten.
VerwijderenIk ben me de laatste jaren veel bewuster van mijn koopgedrag. Van de invloed op het milieu, maar ook op mijn portemonnee. Nu denk ik goed na voor ik iets koop en ben er dan ook veel blijer mee dan wanneer het een impulsaankoop betreft. Ik vind het niet moeilijk om geld aan mezelf uit te geven, maar wel wanneer het om flauwekul gaat en dat komt eigenlijk niet meer voor.
BeantwoordenVerwijderen@mevrouw Niekje: dat milieu-aspect vind ik ook belangrijker worden, maar dan vooral vanuit pakketjes-logistiek. Ik kan me nogal ergeren als 1 levering in 3 delen wordt gesplitst, waarbij de boel ook nog eens in veel te grote dozen komt. Zonde van al dat op een neer reizen en de verpakkingen.
Verwijderen