Processen vs doelen

Goede voornemens, wie heeft ze niet ooit eens gemaakt? Je wilt iets veranderen aan je leven en stelt doelen voor jezelf. Vanuit mijn werk en eigen verleden was ik vaak bezig met doelen. En dan het liefst uitdagende doelen, die mij hielpen het maximale uit mezelf te halen. Dergelijke doelen horen dan ook "smart" te worden gemaakt (specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch en tijdgebonden). Hoe smarter, hoe meer kans om ze te bereiken!

De laatste jaaren begin ik daar echter steeds meer vanaf te stappen. Misschien is het mijn leeftijd (iets met controle loslaten), maar ik begin steeds meer te geloven in "processen" of een "levensstijl" i.p.v. het stellen van doelen. Ik ben steeds sterker van mening, dat ik met kleine aanpassingen in mijn leven veel meer bereik dan met het stellen van doelen. Een paar voorbeelden:

Een boek over afvallen kan ik in 1 bladzijde schrijven: minder eten, meer bewegen. Je kunt je dus als doel stellen "ik wil x kilo afvallen over y weken", maar dat helpt niet. Ten eerste legt het een enorme drempel op qua werk/moeite die je moet doen om dat te bereiken. Daardoor zullen je lichaam en onderbewuste gaan protesteren. Ten tweede kan het zomaar zijn dat je het niet haalt, omdat je bijvoorbeeld flink ziek bent geworden of om andere redenen. Heb je dan gefaald omdat je het niet gehaald hebt? Volgens mij niet. Wat wel helpt, is je levensstijl aanpassen en voor jezelf besluiten: "ik ontbijt iedere ochtend met havemout en kwark, wandel 's avonds minimaal 20 minuten, neem voortaan de trap i.p.v. de lift en eet na 20u niets meer". Dat zijn kleine veranderingen in je leven. Als je die lange tijd volhoudt, val je vanzelf die x kilo af. Daarnaast heb je nog als voordeel dat deze kleine veranderingen gaan wennen en daarmee wellicht een onderdeel worden van je leven.

Nog een voorbeeld. Ik kan willen dat ik over 20 jaar een miljoen op mijn bankrekening heb staan. Dan kan ik dat grote doel gaan opdelen in kleine doelen, dat helpt. Maar dan nog is het afhankelijk van veel aspecten en financiële mee- of tegenvallers in mijn leven. Beter kan ik voor mezelf stellen: ik geef zo min mogelijk uit en wil iedere maand x bedrag van ons inkomen beleggen. De kans dat ik daarmee over 20 jaar een flink bedrag heb, is aanzienienlijk zonder dat ik opkijk tegen een enorm groot doel.

Nu zijn dit slechts voorbeelden, maar ik begin dit bij veel dingen te zien. Of het nu gaat om geld, onze tuin op orde houden of een bepaald doel bereiken: als ik mijn levensstijl aanpas met kleine processen (stapjes die ik vandaag al kan doen) in plaats van grote doelen te stellen, werkt dit veel gemakkelijker. Ik hik niet tegen een groot doel aan (waarom denk je dat het meerendeel van de goede voornemens in februari al zijn gestopt?) en het zijn simpele aanpassingen, die onderdeel worden van mijn leven. Deze kleine stapjes maken samen een groot verschil.

Ik denk dus steeds meer in processen of stapjes i.p.v doelen. De jaarplannen op mijn blog noem ik inmiddels ook al "plannen" i.p.v. "doelen". Het geeft meer een richting aan, geen eindpunt. Misschien moet ik zelfs dat helemaal loslaten en het vooral definiëren als kleine processtapjes die uiteindelijk tot mijn doel leiden.

Wat werkt voor jou het beste, grote doelen of kleine processtapjes?