Nieuwe baan!

Hoeraaa, binnenkort heb ik een nieuwe baan! Binnen hetzelfde bedrijf en ik schiet er qua salaris niets mee op, dus waarom dan toch mijn blijdschap? September vorig jaar schreef ik al over de twijfels over mijn huidige baan. Ik had geen bullshit-baan, maar er kwam wel veel bullshit bij kijken. Ik had enorm veel vrijheid, maar ook enorm veel tijd. Simpel gezegd zat ik in een afdeling waar het vooral belangrijk wordt gevonden om bezig te zijn en mensen te behouden i.p.v. zich af te vragen of we wel met de juiste dingen bezig zijn. Dat begon me op een moment erg tegen te staan. 

Ik ben iemand die zelf kansen creëert, maar vind wel dat het nuttig en in het belang van het bedrijf moet zijn. Bezig zijn met nutteloze dingen, daar hou ik niet zo van. Na het aflopen van een aantal projecten viel het stil. Als in, er was niets meer. En er kwam ook niets meer. Maar dat vonden sommige mensen in die afdeling wel prima, want er waren nog wel wat k#tklusjes die ik kon oppakken.

Het werd zelfs zo rustig, dat ik sommige dagen de hele dag met mijn benen op het bureau had kunnen zitten om vliegtuigjes te vouwen. Echt te bizar voor woorden. Sommige mensen zouden het lekker rustig vinden, ik vond het verspilling van mijn capaciteiten. Nu ben ik niet arrogant ingesteld, maar ik wordt over het algemeen goed gewaardeerd en volgens mij kan ik sommige dingen best wel goed. Alleen moet je mij dan wel de kans geven om op die manier bij te dragen.

Anyway, het werd zelfs zo rustig, dat ik aan mezelf begon te twijfelen. Samen met een halve bore-out is dat geen goede combinatie. Op een moment was ik zo gefrusteerd dat ik naar HR ben gegaan en intern en extern ben gaan solliciteren. Extern kwam ik er al gauw achter, dat ik in een soort gouden kooi zit. Leuke andere banen, maar met flink lagere voorwaarden. In de gesprekken die ik heb gevoerd, werd mij ook duidelijk dat ik niet precies wist wat ik wilde. Sommige mensen weten blijkbaar precies welke functie ze hierna willen doen, ik niet. Ik vind veel dingen leuk, ben leergierig en wil me vooral verbreden, niet zozeer verder omhoog werken. De rekening van carrière ken ik inmiddels wel.

Tijdens mijn zoektocht werd ik opeens uitgenodigd door ons hoger management. Men had er ook lucht van gekregen, dat ik mogelijk op vertrekken stond en deden me een mooi aanbod. Omdat het een erg leuke functie is, ik er energie van krijg en zelf iets nieuws kan opzetten met veel uitdaging, heb ik "ja" gezegd. Misschien had ik vanaf het begin iets harder moeten zijn door te zeggen "dat wil ik of anders ga ik weg", maar zo zit ik niet in elkaar.

Had ik er wat meer salaris uit kunnen peuteren? Misschien wel, geen idee. Eigenlijk maakt me dat weinig uit, aangezien ik nu al goed verdien. Ik wil vooral breder, leuker werk met wat meer uitdaging. Dat kan ik nu goed gaan invullen. Komende tijd moet ik nog even mijn oude werk afronden en dan hop over naar mijn nieuwe werk!

Wat ik hier ook van heb geleerd, is dat ik een bepaald uitzicht of punt op de horizon nodig heb om gemotiveerd te blijven. Dat merk ik zowel in mijn werk als privé. Als we straks echt met vroegpensioen gaan, ga ik niet achter de geraniums zitten of eerst een paar jaar nadenken wat ik wil gaan doen. Nee, ik wil vantevoren een groter plan hebben. Dat wist ik al en heeft deze situatie nogmaals benadrukt.

Die bore out is inmiddels alweer weg, aangezien er weer vanalles loopt en ik op een mooie manier kan bijdragen aan ons bedrijf. Ik blij, zij blij.

Kun jij goed lummelen of verveel je je ook snel?