Ik heb het nog nooit gedaan...

Dit keer een wat persoonlijker artikel (en een dagje eerder omdat ik morgen weg ben). Afgelopen jaar hebben we veel zaken veranderd in ons leven. We hebben een nieuw huis, we hebben allebei een nieuwe baan, mijn kinderen gaan naar een vervolgschool. Vaak positief, maar vooral vaak nieuwe dingen. In mijn werk werd ik vanaf het begin redelijk in het diepe gegooid en heb ik zelf leren zwemmen. Niet de meest efficiënte manier, maar wel effectief om veel te leren. Daarnaast ben ik ook weer begonnen met fotograferen. Naast dat het een leuke hobby is, gaat het ook over nieuwe dingen uitproberen en nieuwe klanten fotograferen.

Nieuwe dingen proberen was echter niet altijd even gemakkelijk voor mij. Als kind zat ik regelmatig in mijn eigen wereld. Ik bedacht dingen, bekeek ze van verschillende kanten, werkte ze uit en kwam dan tot een stap. Maar in mijn hoofd zitten, was niet altijd even handig. Zo durfde ik op mijn werk niet gelijk met een antwoord te komen voor ik iets 100% zeker wist. Daar zat een soort angst/spanning achter om (snel) mijn mening te uitten. Misschien herken je het wel, de gedachte achteraf "waarom heb ik dat niet toen meteen gezegd?".

Naarmate de jaren verstreken, ben ik me steeds bewuster geworden van mijn gedrag en dat het mij in de weg zat. Ik heb immers een erg sterk onderbuikgevoel (zonder een onderbuik te hebben ;-) ), wat vaak uitkwam, maar waar ik dus niet naar luisterde. Dat zat me dwars.

Zoals bij veel dingen, is herkenning een belangrijke eerste stap. Als je herkent dat je in een valkuil stapt, kun je er ook beter mee omgaan. Daarnaast vind ik, dat je je "angsten" of spanningen juist moet aankijken. Angst zegt meestal dat je iets graag wilt, maar nog niet durft. Door het dan juist wel te doen, zie ik in negen van de tien keer, dat ik me ergens onterecht druk heb gemaakt.

Een manier om die "angst" of spanning aan te kijken, is om gewoon te beginnen. Niet eerst vanuit die analyserende blik, maar gewoon beginnen en er niet teveel over nadenken. Een leuke uitspraak die ik daarbij tegenkwam was van Pippi Langkous: "ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan". Die regel heb ik op mijn monitor geplakt en iedere keer als ik iets "spannends" ga doen, denk ik daaraan.

En wat heeft me dat geholpen zeg! Doordat ik vrijwel alles (privé en werk) open ben aangegaan, heb ik vrijwel geen belemmering meer om dingen op te pakken of ergens in te springen. Niet per se een "yes day" of "yes man" (voor wie de films kent), maar gewoon met minder zorgen en meer vertrouwen nieuwe dingen aanpakken. Hierdoor doe ik inmiddels veel meer op gevoel en ervaring.

Wat moeten jullie hier nu mee? Nouja, vrij weinig misschien. Af en toe wil ik iets delen wat mij erg heeft geholpen. Ik vind dat ieders leven voor een groot deel een gevolg is van de keuzes die je maakt. Ik hoor en lees regelmatig, dat mensen het eng vinden om te beleggen of te investeren. Dat ze niet weten waar ze moeten beginnen. Of je dan niet al je geld kunt verliezen. Maar ook als ze iets anders in hun leven willen veranderen, maar dat eng vinden. 

Vind je iets eng? Ga het juist eens doen! Vind je het spannend? Denk dan ook eens aan die uitspraak: "ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan". En ga het dan gewoon doen. Probeer het maar eens.

Wat vinden jullie spannend/eng om te doen? En (hoe) zet je je daar dan overheen?