Hoe nu verder dan?

Even kijken, we hadden ruim een jaar corona, twee weken geleden overleed onze vriendin, onze vakantie staat op losse schroeven en afgelopen nacht zijn we net niet geëvacueerd met het water 60cm onder de dijken (ik woon als Brabander in Limburg, om iets toe te lichten).

Is dat dan veel gedoe achter elkaar, of mogen we blij zijn dat we nog gezond zijn en alles in ons leven nog hebben? Want zeg nou eerlijk, qua overstroming gaat onze situatie natuurlijk helemaal nergens over als je kijkt naar hoeveel doden er in Duitsland zijn en hoeveel schade andere mensen hebben.

Over een aantal dagen is hier het water weer gezakt en kunnen we opgelucht ademhalen. Ons leven gaat weer door, waar andere mensen voorlopig met het gedoe blijven zitten. Zo ook de vriend van ons na het verlies van zijn vrouw. Waar bij ons figuurlijk gezien het water net tot onze enkels komt, is de boel bij hem ruim overstroomd.

Het overlijden van onze vriendin heeft onze/mijn kijk op het leven in één keer compleet op zijn kop gezet. Natuurlijk weet je dat het leven zo voorbij kan zijn en hoor ik regelmatig "geniet nu" gezegdes. Maar van dichtbij meemaken is toch iets anders. De dagen na haar begrafenis had ik echt nergens zin in. Ja, zin om de boel te verkopen, spullen op te pakken en naar een of ander warm land te verhuizen en van het leven te genieten. Dat is een impulsreactie, maar toch zit daar iets in. Waarom blijven we doorrennen, werken en doorploeteren als ik morgen te horen kan krijgen dat ook ik nog maar een jaar te leven heb? En wat doe je dan, ga je dan door of ga je nog genieten van wat je nog wel hebt?

Inmiddels is die impulsreactie wel weer verdwenen en hebben we het ietswat gerelativeerd. Maar toch blijft af en toe de vraag terugkomen: gaan we door met investeren (aflossen/beleggen/sparen) voor later of is het besef dat er geen later kan zijn groter dan de wens om te investeren? Dus planten we nu boompjes die later veel schaduw geven, of hakken we de boompjes om zodat we het nu warm hebben? Of planten we juist nog meer boompjes, zodat we eerder van de schaduw kunnen genieten?

Vragen, vragen. Voor nu hebben we gekozen om voorlopig boompjes te blijven planten. Ondanks dat het nu even iets meer moeite kost om te schrijven over geld en beleggen (daarom heeft het ook even geduurd voor een volgend artikel), wil ik gewoon door blijven bloggen. Ik blog immers ook voor mezelf, om zaken van me af te schrijven en te structureren. Dan kunnen die boompjes in de tussentijd verder groeien.

Hebben jullie ook weleens zo'n situatie meegemaakt, waarin je opeens heel anders tegen je leven aankeek?